مراحل انجام سی پی آر

اگر فرد دیگری کنار شماست، از او بخواهید که دقیقا به شما نگاه کند تا در صورتی که شما خسته شدید، عملیات را ادامه دهد.

ماساژ قفسه سینه:

1.  ماساژ قفسه سینه برای رساندن خون از قلب به مغز است، شما باید بدون وقفه خون را در مسیر نگه دارید. هر مکث یا تاخیری می‌تواند در جریان خون تاثیر بگذارد.
2. عمق و میزان فشار بسیار مهم است.  فشار نباید آنقدر باشد که قفسه سینه یا اعضای داخلی بدن آسیب ببیند. پس از هر فشار، باید کاملا وزن خود را از روی بدن فرد بردارید. اینکار را تا برگشت بیمار، تنفس و هوشیاری او ادامه دهید.
3. برای ماساژ قفسه سینه، بالای سر فرد زانو بزنید. دستان خود را به صورتی که در تصویر می‌بینید آماده کنید. یک دست باز و دست دیگر روی آن قرار می‌گیرد. سپس انگشتان دست بالایی در بین انگشتان دست پایین جفت می‌شود. شما باید کاملا عمود و در بالای قفسه سینه بیمار قرار بگیرید.
4. پاشنه یک دست را در مرکز سینه و نقطه ای بین دو سر پستان قرار دهید، دست دیگر را روی آن بگذارید و انگشتان را قفل کنید.
5. با بازوهای راست و عمودی، فشاری قاطع و آرام وارد کنید، به طوری که قفسه سینه حدود 5-6 سانتی متر پایین برود.
6. حدودا 100 تا 120 ضربه در دقیقه (تقریبا 2 بار در هر ثانیه) باید انجام شود. احیای قلبی یک کار انرژی بر است و باید برای آن آمادگی داشته باشید.
7. 30 بار ماساژ سینه را انجام دهید.

تنفس مصنوعی برای دو مرتبه:

تنفس مصنوعی یکی از مراحل بحث برانگیز احیای قلبی است. اگر می‌خواهید تنفس مصنوعی انجام دهید، باید از درست انجام دادن آن مطمئن شوید. مراحل تنفس مصنوعی به شرح زیر می‌باشد:

1. سر را به پشت چرخانده و چانه را کمی بالا بیاورید.
2. قسمت نرم بینی فرد را با دست ببندید.
3. یک نفس طبیعی بکشید. اطراف دهان را کاملا بسته و روی دهان بیمار بگذارید. باید مراقب باشید که نفس شما زیادی عمیق و سنگین نباشد.
4. قفسه سینه فرد باید بالا رفته و دوباره پایین بیاید.
5. سر خود را بالا بیاورید. یک نفس دیگر بگیرید و نفس نجات دوم را انجام دهید. بین دو تنفس نباید بیشتر از 5 ثانیه طول بکشد و بیشتر از دو مرتبه نیز نباشد.

نکته:

 اگر داخل دهان فرد ترشحاتی وجود دارد، باید قبل از تنفس مصنوعی دهان او را تخلیه کنید.

تا کی سی پی آر را ادامه دهیم؟

چرخه ای که در بالا گفته شد شامل 30 فشار قفسه سینه و 2 تنفس مصنوعی است. باید اینکار را تا زمانی که تنفس و هوشیاری فرد برگردد انجام دهید. حتی ممکن است به 10 یا 20 چرخه نیز نیاز باشد. این کار را تا زمان رسیدن اورژانس ادامه دهید.

 برگشت بیمار به صورت سرفه، باز شدن چشم، صحبت کردن یا نفس کشیدن طبیعی اتفاق می‌افتد. در صورت خستگی، احیای قلبی را به فرد دیگری آموزش دهید تا او این کار را ادامه دهد. خستگی شما و عدم اعلام به فرد دیگر، می‌تواند مرگ مصدوم را به همراه داشته باشد.

نحوه انجام سی پی آر (CPR) برای کودکان (بین یک تا هشت سال)

 

 

احیای قلبی برای کودکان یک تا هشت سال، مشابه با همان روشی است که برای بزرگسالان انجام می‌شود. نسبت بین دفعات فشردن سینه و نفس دادن باید ۳۰ به ۲ باشد، یعنی ۳۰ بار فشار دادن سینه و سپس ۲ بار نفس دادن. اگر شما با کودک تنها هستید، دو دقیقه احیای قلبی ریوی را انجام دهید و سپس با ۱۱۵ تماس بگیرید.  

1. از کف یک یا هر دو دست، برای فشار دادن قفسه سینه استفاده کنید. 
2. جناغ سینه را تقریباً به میزان یک سوم عمق قفسه سینه (حدود ۵ سانتی‌متر) با سرعت ۱۰۰ بار در دقیقه به پایین فشار دهید. 
3. سر بیمار را به عقب برگردانید و به تنفس بیمار گوش دهید. اگر بیمار تنفس طبیعی ندارد، بینی را محکم بگیرید و دهان خود را به طور کامل بر روی دهان بیمار قرار دهید و در آن بدمید تا بالا آمدن قفسه سینه بیمار را ببینید. دو بار به بیمار نفس بدهید و هر نفس باید یک ثانیه طول بکشد. 

مراحل انجام سی پی آر برای کودک زیر 1 سال:

1) هوشیاری کودک را چک کنید:

ابتدا برای اینکه از هوشیاری کودک اطمینان حاصل کنید. داد بزنید که آیا صدای شما می شنود یا خیر؟ از دیگران طلب کمک کنید و بگویید که فورا به 115 (اورژانس) زنگ بزنند. و تا آمدن اورژانس به مدت 2 دقیقه CPR را انجام دهید.

2) کودک را به پشت برگردانید:

اگر یک شانس وجود داشته باشد که به کودک آسیب نخاعی نرسیده باشد،آن هم این است که با کمک دو نفر کودک را به پشت برگردوند و از چرخیدن سر و گردن آن جلوگیری کنید.

3) راه تنفس کودک را باز کنید:

با دست خودتان چانه ی کودک را باز کنید تا بتواند نفس بکشد و به اطرافیانتان بگویید تا دور آن را خلوت کنند تا هوای کافی به آن برسد.

4) تمام حواس خود را جمع کنید:

گوش های خود را نزدیک دهان و بینی کودک بگیرید تا بتوانید از علایم هوشیاری آن اطمینان کافی را حاصل کنید. تغییرات قفسه سینه کودک را در نظر بگیرید.

5) اگر کودک نفس نکشد:

دهان کودک را با دهان خودتان پوشش دهید و راه بینی آن را با دست خود ببندید و 2 بار تنفس دهان به دهان به کودک بدهید تا قفسه سینه اش به بالا بیاید.

6) نحوه اعمال فشار به قفسه سینه:

2 انگشت را روی سینه بگذارید، درست زیر نوک پستان. اطمینان حاصل کنید که انگشتانتان را نباید در انتهای قفسه سینه قرار دهید. دست خودتان را روی پیشانی قرار دهید و نگذارید که سر تکان بخورد. درکل شما باید 30 ماساژ قلبی به فرد بدهید و اجازه دهید هر بار سینه کامل به بالا بیاید.

• مجددا دو تنفس دهان به دهان به کودک دهید و 30 ماساژ قلبی را اعمال کنید و برای حدود دو دقیقه ادامه دهید.
• پس از دو دقیقه اگر نوزاد هنوز تنفس طبیعی، سرفه یا هر حرکتی نداشته باشد، فورا به 115 زنگ بزنید.

روش هایی برای باز کردن راه تنفس در صورت بسته بودنش

این عامل بستگی‌ به تجهیزاتی که داریم بستگی دارد. به طور مثال اگر بیمار در خانه بوده، فلج نخاعی است و وسایلی در خانه دارد بهتر است از ساکشن خودش استفاده کنیم.

در صورت وجود ذرات خارجی، خون ، قطعات غذا، استفراغ یا ترشحات دیگر در دهان بیمار باید ابتدا دهان بیمار را با یک دست باز نگه داشته و با انگشت نشانه ی دست دیگر، در حالی که آن را خم میکنیم، از کنار گونه به داخل دهان پیش برده و به زبان و حلق می رسانیم. سپس با حرکتی جارو مانند جسم خارجی را از گونه مقابل به بیرون می رانیم. نکته ی مهم این است که گردن در این حین ثابت بماند.

به طور کلی مواردی از جمله ساکشن، ایر وی( Airway )، انگشت سبابه، مانور هل میخ و ضربه بین دو کتف جزو اعمالی است که می تواند جسم خارجی را به بیرون براند.‌ در زیر چند نمونه از این پروسه و مانور ها توضیح داده شده اند:

1. خم کردن سر به عقب و بالا کشیدن گردن( سر باید طوری قرار داده شود که اگر خط مستقیمی از چانه به پایین کشیده شود از نرمه ی گوش بگذرد. ) البته در این مورد باید مطمئن باشیم که آسیبی به گردن بیمار نرسیده است.
2. خم کردن سر به عقب و بالا کشیدن چانه. موقع بالا کشیدن چانه باید حواسمان باشد که دهان کاملا بسته نشده و به روی بافت های نرمی مثل زبان فشار نیاید.
3. مانور باز کردن فک ( جلو کشیدن آرواره ها بدون خم کردن گردن). این مانور در صدمات گردنی و صدمات مغزی نخاعی به کار برده شده و در نتیجه ی آن به گردن بیمار فشار وارد نمی شود.
4. مانور بالا کشیدن فک تحتانی توسط انگشت شست. ابتدا کنار بیمار زانو زده و توسط انگشت شست خود دهان بیمار را باز کرده و فک را به بالا بکشید. این مورد برای کسانی انجام می شود که معمولا در بیهوشی های عمیق هستند و عضلاتشان شل است.
5. اگر انسدادی که توسط جسم خارجی ایجاد شده است خفیف بوده و هنوز بیمار در حین هوشیاری سرفه می کند نباید دخالت کنیم تا وقتی که خود بیمار سرفه اش تمام شود. اگر سرفه بی صدا بود یا بیمار نمی توانست درست نفس بکشد باید سریعا دست به اقدام زده و اورژانس را باخبر کنیم.
6. مانور هایملیخ. این مانور باعث افزایش فشار داخلی ریه ها و خروج هوای محبوس در پشت جسم خارجی می شود. این روش در بیمارانی که خارج از بیمارستان احیا می شوند، راه هوایی آن ها کاملا مسدود شده نیست، مصدوم قادر به سرفه یا صدا و صحبت باشد و یا علائم سیانوز نداشته باشد، کارایی دارد. در زنان حامله، نوزادان و اطفال زیر ۴ سال از مانور هایملیخ استفاده نمی شود بلکه از مانور دیگری به اسم بک بلو و در زمان بازدم کارایی دارد.
   برای این کار پشت بیمار ایستاده و دست هایمان را دور کمر او حلقه می کنیم. یک دست را مشت کرده و بین ناف و جناغ یا استنوم فرد می گذاریم و دست دیگر را بر روی آن قرار می دهیم. به ناحیه ی نام برده شده شش تا ده درجه فشار سریع و شدیدی را رو به بالا وارد می کنیم تا جسم خارج شود. این مانور مانند مکانیسم عمل تلمبه است که در آن با فشار وارد کردن، فشار پشت جسم خارجی افزایش پیدا کرده و جسم به بیرون رانده می شود.
7. مانور ضربه بین دو کتف که در آن بیمار به جلو خم شده و هماهنگی اش با مانور بیشتر است.  بهتر است بیمار در این مانور هوشیار باشد و در زمان وارد شدن ضربه اقدام به بازدم نماید. چهار ضربه به پشت فرد و با هماهنگی خود او کافی است. از آنجایی که معمولا فرد بیهوش در بازدم خود مشکل دارد انجام این مانور برایش فایده چندانی نخواهد داشت.